ما دندانپرشکان هم عجب آدمایی هستیم ؟! یادمه بیست سال قبل که از ایمپلنت خبری نبود و دردسر اصلی ما این بود که مردم را راضی کنیم تا از پروتزهای متحرک دست بردارند و پروتز ثابت بگذارند چه تعریف ها که از پروتز ثابت نمیکردیم در مضرات پروتزهای متحرک چه صحبت ها که نمی کردیم ….. اما حالا چی … تا دلمون میخواد در مورد پروتز ثابت بد میگیم تا ثابت کنیم ایمپلنت خوبه؟! …. شاید کسانی که اولین بارشون باشه که در مورد ایمپلنت میخواهند اطلاعات کسب کنند باورشون نشه ولی دوستان عزیزی که اقدام برای ایمپلنت کرده اند بهتر میدونند که چی میگم … احتمالأ دندانپزشکشون در مورد راههای جایگزینی دندان از دست داده شان صحبت ها کرده اند و به قول معروف مخ تیلیت کرده اند …. و احتمالأ هم شنیده اند که پرونز ثابت چیه و دندانهای پایه تراش نخوره و… از این حرفا…. تا بیمار راضی بشه برای ایمپلنت اقدام کنه و ….. اما…. واقعیت چیه ؟ بریم سر اصل مطلب: از اول شروع دندانپزشکی دغدغه دندانپزشکان همیشه این بوده که چگونه دندانهای از دست رفته را جایگزین نمایند تا بشود امکان تغذیه مناسب و بخصوص زیبایی از دست رفته را به بیمار برگرداند. من با تاریخچه تحول این گونه درمانها کاری ندارم ولی تا حدی که به موضوع اصلی ما که ایمپلنت هست به صورت خلاصه عرض کنم که هدف اصلی از جایگزینی دندان ازدست رفته این هست که بتوانیم با کمترین آسیب دندان را جایگزین نماییم به صورتی که بشود شرایط طبیعی دندان را مشابه سازی کرد . در درمانهای رایج قدیمی که به صورت پروتز های ثابت و متحرک عرضه میشد معمولا از دندانهای کناری به عنوان یا پایه ( پروتز ثابت) و یا تکیه گاه (پروتز های متحرک ) استفاده میشد که معمولا  همین دندانهای کناری بی آسیب نمی ماندند و این فلسفه ابداع ایمپلنت بود که بشود دندان را بدون دخالت دادن دندانهای کناری در داخل استخوان فک مشابه دندانهای طبیعی جا گذاری کرد. علی رغم نو پا بودن این رشته از دندانپزشکی پیشرفت های حاصله واقعا زیاد بوده و امیدها را برای باز سازی مطلوب دندانهای از دست رفته افزایش داده اما به دلیل پیچیده بودن مراحل درمان و پیچ و خم های فنی و بیولوژیک این درمانها هر گونه ساده انگاری و عدم دقت علاوه بر صرف هزینه و وقت زیاد در نهایت شاید نتواند انتظارات را بر آورده نماید …. قسمت اصلی این دقتها مربوط به ما دندانپزشکان هست که جای بحث آن در اینجا نیست اما تا حدی که مربوط به شما ملت شریف و همیشه در صحنه؟! میشود داشتن اطلاعات حد اقلی در مورد اییمپلنت و آشنایی با مراحل درمانی آن شاید بتواند کمک کند تا در انتخاب درمانهای صحیح و تصمیم برای انتخاب نوع درمان با دیدی باز و آگاهانه عمل نمایید. برای شروع اول قسمت های مختلف یک ایمپلنت را با توجه به تصویر مقابل شرح خواهم داد.

۱-  بدنه اصلی :ساختار اصلی ایمپلنت یک پایه تیتانیومی به شکل عمومی پیج است که در داخل استخوان فک با جراحی کاشته میشود . به این صورت که بعد از برش لثه ناحیه و دسترسی به استخوان فک با دریلهایی که هم سایز پایه کاشته شده است استخوان فک سوراغ شده و این پایه در داخل سوراخ قرار میگیرد . یکی از دلایل گرانی ایمپلنت علاوه بر تیتانیوم که گران قیمت هست نحوه ساخت این پایه ها میباشد به این صورت که این پایه ها در سطح خود به صورتی ساخته شده اند که استخوان مجاور را تحریک به استخوان سازی در مجاورت خود میکنند و لذا میشود گفت که این سطوح هوشمند میباشند . بعد از مدتی که استخوان سازی در اطراف پایه صورت گرفت باعث چسبندگی محکم پایه به استخوان اطراف شده و استحکامی مشابه ریشه دندان طبیعی را فراهم میکند . این قسمت از کار که پایه و اساس ایمپلنت هست مهمترین قسمت کار و دقیق ترین مرحله کار میباشد و تاثیر تعیین کننده ای در موفقیت درمان دارد.

۲- اباتمنت یا اتصال دهنده ایمپلنت با تاج ایمپلنت: این قسمت بعد از کار گذاشتن تنه اصلی روی ایمپلنت قرار میگیرد و برای حفظ و نگهداری پروتز و یا ساختارهای فوقانی سیستم ایمپلنت بکار میرود و انواع مختلف دارند که سه نوع عمده اباتمنت ها عبارتند از نوع پیچ شونده ، نوع سمان شونده که به تنه اصلی با چسباندن محکم میشود و نوع سوم که به عنوان اتصالات اور دنچری برای دست دندان کامل و یا پارسیل محکم شده با ایمپلنت بکار میرود این نوه اتصالات مثل دکمه های فشاری هستند که با فشار جا رفته و با مختصر فشار جدا میشوند . اباتمنت ها ممکن است به صورت مستقیم و یا زاویه دار نسبت به تنه اصلی باشد که هر کدام کاربردهای خاص خودش را دارد و این دندانپزشک هست که نوع و زاویه مناسب اباتمنت را با توجه به ناحیه درمان انتخاب میکند.

۳- قسمت تاج ایمپلنت: این قسمت بعد از قالبگیری در لابراتوار ساخته میشود و فرم روکش و رنگ آن بستگی به فضای موجود و دقت و سلیقه دندانپزشک دارد . وظیفه دندانپزشک این است که با ساخت روکش مناسب برای ایمپلنت سطح جونده مناسب جهت تغذیه بیمار ، رنگ و فرم مناسب جهت تامین زیبایی مطلوب را فراهم نماید و در ضمن این روکشها بایستی به فرمی ساخته شوند که رعایت بهداشت آسان بوده و به روشهای معمول بتوان تمیز نگه داشت.